Jeśli kiedykolwiek szukałeś dietetyka, być może zauważyłeś, że twarze, które pojawiły się w wyszukiwarce Google, były przytłaczająco białe. Jeśli tak, ta obserwacja nie jest twoją głową: od lipca 2020 r. W Stanach Zjednoczonych jest 98000 zarejestrowanych dietetyków - 78% z nich to biali, 3,9% to Azjaci, 3,3% to Latynosi lub Latynosi, a 2,6% to czarnoskórzy. lub Afroamerykanin.
Te liczby są problematyczne z wielu powodów, z których jednym jest to, że prawdopodobnie zniechęcają mniejszości do szukania dietetyka. „Na podstawie tych liczb możemy wywnioskować, że BIPOC może mieć trudności ze znalezieniem porady żywieniowej od osób, z którymi mają trudności” - zauważa Vanessa Rissetto, specjalista od chorób i współzałożycielka Culina Health. „I chociaż w naszym programie nauczania (kiedy jesteś w szkole żywieniowej) jest pewna wzmianka o kompetencjach kulturowych, to nie są one najważniejsze”.
Dlatego Rissetto połączył siły z innymi dietetykami Tamar Samuels, aby stworzyć Culinę w pierwszej kolejności: duet chciał wyrzeźbić bardzo potrzebną, dostępną, nie onieśmielającą przestrzeń dla BIPOC w dziedzinie żywienia. Jak dotąd robią fale.
Mikroaggresje w żywieniu
Zostanie zarejestrowanym dietetykiem wymaga dużo pracy. Ale wymaga też dużych nakładów finansowych i mnóstwa czasu pracy w terenie bez wynagrodzenia. „Aby zostać RD, musisz albo być bardzo zamożnym, albo chcieć zaciągnąć duże zadłużenie” - wyjaśnia Rissetto. „Zostajemy poproszeni o pracę przez około 13 miesięcy bez wynagrodzenia, a kiedy kończymy szkolenie, pensja początkowa wynosi około 50 000 dolarów, co jest trudne do utrzymania w mieście takim jak Nowy Jork”.
Same te liczby mogą wystarczyć, aby zniechęcić wiele osób z BIPOC do zdobycia stopnia z odżywiania, a mikroagresje w medycynie - które tak, obejmują dziedzinę żywienia - z pewnością nie pomagają.
Poznaj eksperta
Vanessa Rissetto jest zarejestrowaną dietetykiem i dietetykiem z Nowego Jorku oraz współzałożycielką Culina Health. Możesz śledzić Culinę na Instagramie tutaj.
„Poszedłem na coroczne spotkanie Akademii Żywienia i Dietetyki w październiku, które jest naszą wielką konferencją. Kiedy zostałem przedstawiony jako dyrektor ds. Praktyk dietetycznych na Uniwersytecie Nowojorskim, wielu moich białych kolegów pytało:„ Jak dostałeś tę pracę? ”. To mikroagresja ”, mówi Rissetto.„ Gdybym był biały, zadałbyś mi to pytanie? Czy trudno uwierzyć, że czarna kobieta będzie kwalifikować się do tej pracy? Jestem wyszkolony dokładnie tak, jak oni, aw wielu przypadkach mam większe doświadczenie, więc dlaczego miałbym zadawać mi to pytanie? Jeśli moi biali koledzy pytają mnie, swojego rówieśnika, o kim wiedzą, że ma wszystkie referencje - w jaki sposób wchodzą w interakcje ze swoimi pacjentami, którzy są BIPOC? ”
O tych statystykach zdrowia…
Być może słyszałeś, że czarne kobiety mają wyższy wskaźnik otyłości niż jakakolwiek inna grupa, wśród innych alarmujących statystyk zdrowotnych. Chociaż należy to zauważyć, Rissetto chce zwrócić uwagę zarówno swoim rówieśnikom, jak i pacjentom, że ważne jest, aby z tej rozmowy zdjąć winę.
„Niektóre teksty stwierdzają, że Afroamerykanie mają skłonność do otyłości, nie przyznając, że powodem tego jest brak dostępu” - mówi. „Może istnieć bariera językowa, a może ludzie po prostu nie czują się dobrze ze swoim lekarzem. Udajemy, że są otyli, ponieważ należą do BIPOC, a nie z powodu systemu, który umieścił ich w tych ograniczeniach”.
Co Culina robi inaczej
Widok dwojga ludzi, którzy wyglądają jak oni, jest ogromnym krokiem w pomaganiu BIPOC w poczuciu się mniej onieśmieleni w poszukiwaniu dietetyka. Ale to nie wszystko, co robi Culina: oprócz ubezpieczenia, co nie wszyscy dietetycy robią, mają również zróżnicowaną grupę praktyków, którzy chętnie uznają systemowy rasizm w swojej dziedzinie i robią wszystko, co w ich mocy, aby temu zaradzić.
„Wszyscy nasi praktycy są przeszkoleni w zakresie kompetencji kulturowych i regularnie udoskonalamy to przesłanie” - mówi Rissetto. „Uczymy się pokory kulturowej - nie wywołujemy u ludzi wstydu z powodu jedzenia potraw kulturowych, pokazujemy im, jak cieszyć się jedzeniem, które lubią i do których są przyzwyczajeni, jednocześnie kierując ich w praktyczny sposób, aby osiągnąć cele żywieniowe”.
Mamy nadzieję, że misja i praktyki Culiny doprowadzą do bardzo potrzebnej zmiany w branży żywieniowej, ponieważ z pewnością jest to już dawno spóźnione.
Krzycząc w otchłań: proszę przestań zmuszać koronawirusa do przybierania na wadze
