„Gdybym nie był gruby, byłbym prezydentem i dyrektorem NASA”.
Feministka Roxane Gay wypowiedziała te słowa do tłumu wielbicieli w Los Angeles. (Żartowała tylko półżartem, ale publiczność o błyszczących oczach śmiała się wybuchowo). Gay, autorka uznanej, obowiązkowej lektury Bad Feminist, promuje swoje wspomnienia zatytułowane Hunger: A Memoir of (My) Body. Ta 320-stronicowa lektura jest intymnym i pięknie opracowanym opisem osobistych relacji Gay z jej ciałem - od publicznego uprzedmiotowienia jej po jej własne zmagania z ciężarem i samoakceptacją. Wierzy (i inni się zgadzają), że tłuste ciała są tak nietolerowane - tak przerażające - w naszej kulturze, że ci, którzy je zamieszkują, muszą pracować wykładniczo ciężej, aby osiągnąć taki sam sukces jak szczupła osoba. Dlatego Gay mówi, że z pewnością zajmowałaby najwyższą pozycję NASA, gdyby nie postrzeganie jej sylwetki przez społeczeństwo. Z błyskotliwością bestsellerowej autorki może mieć rację.
Gay czuje się swobodnie, nazywając ją „tłustym” ciałem. To słowo, którego wielu Amerykanów unika za wszelką cenę, decydując się na takie eufemizmy, jak „plus-rozmiar” i „nadwaga”, aby złagodzić rzeczywistość. Według Gaya nasza niechęć do tego słowa odzwierciedla szersze spojrzenie na samo otyłość. Gay otrzymuje codzienne komentarze na temat swojego ciała, zarówno od członków rodziny, jak i nieznajomych, jakby jej ciało nie należało do niej i było przedmiotem publicznej dyskusji, ponieważ jest gruba. Widzowie lubią krytykować, że jest niezdrowa, zły przykład dla młodszych pokoleń i pijawka dla naszego systemu zdrowia. „Które mówią podczas palenia papierosa” - mówi spokojnie Gay.
Chociaż niektóre z tych ostrych komentarzy są wytworem czystego „okrucieństwa” i „zastraszania”, Gay jest przychylny temu, że większość fatfobii wynika z, jak sugeruje przyrostek, z rzeczywistego strachu. Gay mówi, że kiedy kobiety krytykują jej ciało, wie, że pod powierzchnią, dzieje się tak dlatego, że one również padły ofiarą standardów piękna ustanowionych przez patriarchalne społeczeństwo i z niepokojem starają się jak najlepiej sprostać. „Jest mi przykro z ich powodu” - mówi Gay.
Ostatecznie, bez względu na to, kto krytykuje, powód, dla którego ludzie „boją się” otyłości, jest jasny dla gejów: „Ludzie widzą, jak traktuje się grubych ludzi i myślą, że nie chcę mieć z tym nic wspólnego”.
Dziś media dokładają większych starań, aby pokazać różnorodność ciała na swoich obrazach (to jest coś, co również próbujemy zrobić na naszej stronie internetowej), ale Gay mówi, że ruch „pozytywny dla ciała” jest również niedoskonały. „Wszystkie pozytywne dla ciała Instagramy, które widziałam, przedstawiają kobiety w rozmiarze 14” - mówi. Gay wymaga od nas, abyśmy uwidocznili ciała wszystkich rozmiarów, nawet ciał o masie 400 funtów - a nie w graficznym, dehumanizującym sposobie, w jaki robi to, powiedzmy, My 600-funtowe życie TLC. Obiecuje, że ludzie o tłustych ciałach mogą być pożądani i ważne jest, aby opinia publiczna o tym wiedziała. Może nawet odwrócić część strachu.
Chcesz więcej od Roxane Gay? (Odpowiedź: Masz.) Możesz odebrać kopię jej książki poniżej.
Roxane Gay Hunger: A Memoir of (My) Body 17 dolarów
