Kiedy ludzie myślą o francuskich dziewczynach, myślą o pięknie łatwym i łatwym w utrzymaniu. Te kobiety mają niesamowitą leseferystyczną postawę, jeśli chodzi o wygląd, który tylko dodaje im tajemniczości. Łączą swoje bretońskie paski z bagietką, piją dużo czerwonego wina i jedzą bogate posiłki, by zachować szczupłą i szykowną sylwetkę. Przynajmniej taki jest stereotyp utrwalony przez resztę świata i podsycany miłością do ikon, takich jak Jane Birkin i Brigitte Bardot.
Ale według francuskiej autorki Gabrielle Deydier prawdziwe francuskie dziewczyny są znacznie bardziej złożone. Stoją w obliczu tej samej presji, co reszta z nas, walcząc o dopasowanie ideału piękna, który narzucili im inni.
Deydier jest samozwańczą „grubą” osobą, która napisała książkę o swoich przeżyciach związanych z hańbą i ostracyzmem podczas życia w rodzinnej Francji. Niedawno otworzyła się przed The Guardian na temat swojej podróży ku miłości własnej pomimo wszechobecnej krytyki społeczeństwa. Czytaj dalej, aby dowiedzieć się, dlaczego według niej dążenie do francuskiego standardu urody jest nierealne, a może nawet niebezpieczne.
Deydier waży 150 kg, czyli z grubsza 330 funtów, co oznacza, że życie we Francji i jako Francuz jest co najmniej trudne. "Francuzki szczycą się tym, że są najbardziej kobiecymi kobietami w Europie," ona mówi. "Istnieje poczucie, że kobiety muszą być doskonałe pod każdym względem„Z tego powodu ci, którzy nie pasują do tego ideału sztywnego ciała, są karani. Deydier, na przykład, została polecona schudnąć przez innego nauczyciela ze szkoły specjalnej. Jej szef nawet zagroził, że ją zwolni, jeśli tego nie zrobi schudnąć w wyznaczonym okresie czasu.
„Powiedział, że to niesprawiedliwe wobec dzieci, ponieważ są teraz podwójnie piętnowane - za ich niepełnosprawność i dlatego, że byłyby zastraszane za posiadanie grubego nauczyciela” - wyjaśnił Deydier. Mogła zwrócić się do sądu (ponieważ we Francji ta dyskryminacja jest nielegalna), ale nie wiedziała, czy otrzyma pomoc lub uwierzy. „Policja była bardzo dobra, ale powiedziała:„ Masz prawo złożyć skargę, ale odradzamy to, ponieważ trybunał nie będzie po Twojej stronie ”.
Niektórzy Francuzi nawet uważają otyłość za niepełnosprawność, dlatego według The Guardian około 80% Francuzek jest na diecie w dowolnym momencie. Na południu Francji, gdzie ludzie wyrzucają warstwy odzieży, aby zanurzyć się w słońcu Riwiery, operacja bajpasów żołądka jest bardzo powszechna i obejmuje 50 000 operacji rocznie. Jakby tego było mało, niektóre kobiety przechodzą na określone diety (takie jak weganizm), aby ukryć zaburzenia odżywiania. Te statystyki, wraz z osobistymi doświadczeniami Deydiera, pokazują toksyczne skutki ideału piękna bez wysiłku, który społeczeństwo narzuca francuskim kobietom.
Nie tylko uczą się nienawidzić swoich ciał, jeśli się nie dostosowują, ale są zmuszani do podjęcia ekstremalnych środków, aby to zrobić. "Postanowiłem napisać książkę, ponieważ nie chcę już przepraszać za istnienie. Tak, otyłość podwoiła się w ciągu ostatnich 10 lat, to o wiele za dużo. Ale to nie znaczy, że dyskryminujemy otyłych, mówiąc im, że nie mogą pracować, i obrażając ich ”.
Książka nie została jeszcze wydana w języku angielskim, ale jak dotąd reakcja na francuską książkę była przytłaczająca. „Jedna kobieta powiedziała mi, że była bulimiczna od 20 lat, ponieważ bała się, że przytyje, straci męża i pracę” - powiedział Deydier. Mężczyzna skontaktował się z nią, aby powiedzieć: „Twoja książka uświadomiła mi, że jestem kompletnym gównem. Przez pięć lat pracowałem z młodymi ludźmi. Jeśli mieli nadwagę, poniżałem ich„To całkiem dosłownie zmienia sposób myślenia Francuzów (a także obcokrajowców). Morał z tej historii: każdy ma niepewność co do swojego wyglądu, nawet archetyp francuskiej dziewczyny. Egzekwowanie jednego standardu piękna jest nierealne i niebezpieczne, więc dajmy sobie spokój.
Udaj się do The Guardian, aby zobaczyć cały artykuł, a następnie przeczytaj, co naprawdę oznacza bycie pozytywnym dla ciała.
Obraz otwierający: @gabrielle_deydier
